به گزارش تجدد، فوتبال ۳۶۰ نوشت: خوردن ۶ گل از تیم ملی انگلیس، بدترین سناریویی بود که می‌توانست در شروع جام جهانی برای ایران رقم بخورد. تیم ملی در این بازی سردار آزمون را به‌خاطر مصدومیت در ترکیب اصلی نداشت. علیرضا بیرانوند دقایق ابتدایی مصدوم شد و اوضاع را بدتر کرد. شرایط روانی بازیکنان هم، باعث شد آن‌ها با تمرکزی پایین روبروی حریف‌شان قرار بگیرند. بخش مهمی از این نتیجه اما، به چینش عجیب تیم ملی مقابل انگلیس مربوط می‌شد. کارلوس کی‌روش، در این بازی از ترکیب متفاوتی استفاده کرد و ایران در یک نیمه، ۳ گل خورد. زدن دو گل و خوردن سه گل در نیمه دوم، نشان می‌دهد ایران اگر از ابتدا با ترکیب بهتری وارد زمین می‌شد، می‌توانست جلوی رقم خوردن چنین نتیجه‌ای را بگیرد.

علاقه دردسرساز

علاقه کی‌روش به روزبه چشمی، باعث شد نام او بین مسافران قطر قرار بگیرد. با این حال، شاید خود چشمی هم توقع نداشت یکی از یازده بازیکن اصلی در جام جهانی باشد. چشمی در خط هافبک ایران، نقش مهمی داشت. نقشی که معمولا سعید عزت‌اللهی بازی می‌کرد. او نزدیک‌ترین هافبک به خط دفاع ایران محسوب می‌شد و با بازی‌سازهای خلاق انگلیس می‌جنگید. روی ارسال‌ها هم چشمی، با هری مگوایر سرزن یارگیری می‌کرد. چشمی تقریبا در همه این وظایف، ناموفق بود. دقایق ابتدایی بازی نحوه یارگیری او، می‌توانست یک پنالتی به حریف بدهد. دقایقی بعد، هری مگوایر با ضربه سر توپ را به تیرک ایران زد. دومین ضربه سر خطرناک مگوایر بالاتر از چشمی، تبدیل به پاس گل دوم انگلیس شد. روی گل سوم، اشتباهات او بیشتر به چشم آمد. دو بازیکن انگلیس، به راحتی از چشمی عبور کردند و حتی خطا کردن او، نتوانست آن‌ها را متوقف کند. همان توپ به هری کین رسید و ارسال کین بعد عبور از چشمی، به استرلینگ رسید و برای سومین بار دروازه ایران باز شد. بعد از ۴۵ دقیقه کابوس‌وار، کی‌روش چشمی را بین دو نیمه از زمین بیرون کشید.

بازی‌ساز بدون توپ

دومین سورپرایز کی‌روش در خط هافبک ایران، قرار گرفتن علی کریمی در ترکیب اصلی بود. کریمی به‌خاطر مصدومیت امید ابراهیمی در لیست نهایی قرار گرفت و کی‌روش با نیمکت نشین کردن وحید امیری، او را در ترکیب اصلی گذاشت. کریمی هم مثل چشمی، یک نیمه در ترکیب ایران بود و عملکرد خوبی نداشت. زمانی که کریمی در خط هافبک ایران بود تیم ملی هیچ موقعیت جدی به دست نیاورد و انگلیسی‌ها، با آزادی زیاد در زمین بازی‌سازی کردند. توپ‌های زیادی هم به او نرسید. نیمه دوم کریمی از زمین بیرون رفت.

دومینوی اشتباهات

۴ گل از ۶ گل انگلیس مقابل ایران، با نفوذ از سمت چپ زده شد. میلاد محمدی در این بازی مدافع چپ ایران بود تا احسان حاج‌صفی، بتواند در نقش وینگر به میدان برود. تصمیمی که هم در فاز دفاعی و هم در فاز هجومی، به تیم ملی ضربه زد. محمدی با وجود سرعت بالا، بارها جا ماند و انگلیسی‌ها از سمت راست‌شان موقعیت ساختند. روی گل چهارم، محمدی نتوانست پوشش خوبی داشته باشد و به عنوان تماشاگر فقط زاویه دید حسین حسینی را بست. بعد از بیرون رفتن محمدی، حاج‌صفی به سمت چپ رفت اما او هم نتوانست عملکرد دفاعی خوبی داشته باشد و تیم ملی دو گل دیگر از آن سمت خورد. علی‌قلی‌زاده و مهدی ترابی، دو وینگر نیمکت نشین ایران پس از ورود به زمین دو موقعیت عالی برای ایران ساختند. پاس قلی‌زاده تبدیل به گل اول ایران شد و پاس ترابی را، سردار آزمون در شرایط تک به تک به تیرک زد. شاید اگر هر کدام از آن‌ها به جای حاج‌صفی در پست وینگر به میدان می‌رفتند، ایران نیمه اول هم می‌توانست صاحب موقعیت شود.

قربانی شدن ثبات

کارلوس کی‌روش زمانی تیم ملی را ترک کرد که بازیکنانی مثل علیرضا بیرانوند، محمدحسین کنعانی‌زادگان، وحید امیری، سعید عزت‌اللهی، علیرضا جهانبخش، مهدی طارمی و سردار آزمون بازیکنان فیکس او محسوب می‌شدند. بازیکنانی که مربیان بعدی ایران هم دست به آن‌ها نزدند و حتی پست بازی‌شان را هم تغییر ندادند. کی‌روش اما در تصمیمی غافلگیر کننده، ثباتی که خودش ایجاد کرده بود را بهم زد و کنعانی‌زادگان، امیری و عزت‌اللهی را روی نیمکت گذاشت. تغییرات پرتعداد که در کنار مصدومیت آزمون، تیمی بی‌نظم و ناهماهنگ از ایران ساختند. شاید صحبت‌های کی‌روش در کنفرانس مطبوعاتی درباره شرایط روانی بازیکنان درست باشد اما تصمیمات او در چینش بازیکنان، سهمی غیر قابل انکار در فاجعه الریان داشتند.